ΌΤΑΝ Ο ΈΡΩΤΑΣ ΠΛΗΓΩΝΕΙ (ΚΕΦ.26)

    Ο Νίκος πρώτη φορά άκουσε το γιο του να τραγουδάει και δεν πίστευε στα αυτιά του. Εκτός από συγκινημένος, ένοιωσε και περήφανος. Είδε τη Χρυσάνθη που γέλασε με το ύφος του και της είπε:
-Χρυσάνθη ήξερες εσύ ότι τραγουδούσε τόσο ωραία;
-Ναι, τον είχα ακούσει κανά δυο φορές όταν ήταν πιο μικρός και είχα εντυπωσιαστεί.
-Ξέρεις νομίζω ότι σ' αυτό έμοιασε τη μητέρα του, όπως βλέπεις πήρε ένα καλό και ένα κακό, το θέμα είναι ποιο θα υπερισχύσει.
-Σταμάτα να σκέφτεσαι αρνητικά σε παρακαλώ.
-Τι έγινε τελικά, σου είπε;
-Ναι, τα συζητήσαμε.
-Για να σε δω, τι μελανιές και γρατζουνιές είναι αυτές;
-Δεν είναι τίποτα, μην ανησυχείς.
-Χρυσάνθη πες την αλήθεια σε χτύπησε; τη ρώτησε και σηκώθηκε προς το δωμάτιο του Σπύρου νευριασμένος.
    Η Χρυσάνθη τον πρόλαβε και τον σταμάτησε:
-Μη, σε παρακαλώ! Θες να τα χαλάσεις όλα; Απλά έπαθε μια κρίση και ξέσπασε πάνω μου, αυτό είναι όλο.
-Δηλαδή κάθε φορά που θα τον πιάνει κρίση, θα ξεσπά πάνω σου;
-Όχι φυσικά, απλά εγώ ξέρω πως να το χειριστώ και σταμάτα τώρα σε παρακαλώ γιατί δεν θέλω να ακούνε τα κορίτσια γι' αυτά.
-Εντάξει, έχεις δίκιο, μπορώ όμως να πάω μέσα να του μιλήσω;
-Μπορείς, όμως θα μου υποσχεθείς πως θα είσαι ήρεμος και αν δε θέλει να σου ανοίξει δε θα επιμείνεις.
-Στο υπόσχομαι.
    Εκείνη την ώρα όμως βγήκε ο Σπύρος με το μπουφάν του έτοιμος για να φύγει. Ο Νίκος τον ρώτησε που πήγαινε:
-Θα βγάλω βόλτα το Σωτήρη,
-Δε νομίζεις ότι είναι λίγο αργά γι' αυτό;
-Όχι, φεύγω δε θ' αργήσω.
    Ο Νίκος είχε ένα κακό προαίσθημα και δεν μπορούσε να ησυχάσει, ούτε το φαγητό του έφαγε και όταν του μιλούσαν τα κορίτσια αυτός δεν άκουγε τι του έλεγαν, ήταν αλλού.
-Αγάπη μου τι έχεις, γιατί δεν έφαγες; ρώτησε η Χρυσάνθη όταν τελείωσαν το φαγητό.
-Δεν ξέρω ανησυχώ για το Σπύρο, νομίζω πως κάτι θα του συμβεί.
-Μη λες τέτοια, σε παρακαλώ, σε επηρέασαν τα γεγονότα.
    Χτύπησε το κινητό του Νίκου, ήταν από το νοσοκομείο.
-Ο κύριος Νίκος;
-Ο ίδιος, τι έγινε; Έπαθε κάτι ο γιος μου;
-Πρέπει να έρθετε από δώ, μην ανησυχείτε.
    Ετοιμάστηκαν γρήγορα και έφυγαν, άφησαν πρώτα τα κορίτσια στη κυρία Ντίνα. Εκείνη όταν τό άκουσε άρχισε να κλαίει.
-Σας παρακαλώ μη κάνετε έτσι, θα τρομάξετε και τα κορίτσια, την παρακάλεσε η Χρυσάνθη.
    Όταν έφτασαν στο νοσοκομείο αντίκρυσαν ένα Σπύρο γεμάτο επιδέσμους, γάζες και μελανιασμένα μάτια, τρόμαξαν να τον γνωρίσουν.
-Τι έγινε αγόρι μου;
-Δεν ξέρω κάποιοι τύποι άρχισαν ξαφνικά να με χτυπούν χωρίς λόγο, αν δεν ήταν ο Σωτήρης μπορεί και να με σκότωναν.
-Σώπα αγόρι μου, μη μιλάς έτσι.-Χρυσάνθη, ο Σωτήρης καλά είναι,που τον έχουν;
-Ησύχασε αγόρι μου, έξω είναι, δεν επιτρέπεται εδώ. Μήπως είδες αυτούς που σε χτύπησαν;
-Δε θυμάμαι. Γιατί;
-Γιατί είναι  ένας αστυνομικός έξω και μας ρωτάει ποιος σ'έκανε έτσι. Πόσοι ήταν;
-Δύο.
    Η Χρυσάνθη υποψιάστηκε ότι είχε σχέση με την κοπέλα που χτύπησε και αυτό επιβεβαιώθηκε την άλλη μέρα που πήγε στο σχολείο του Σπύρου για να τους ενημερώσει για την κατάσταση του. Μόλις μπήκε στο προαύλιο τη φώναξε μια κοπέλα γεμάτη μελανιές και γρατζουνιές.
-Συγνώμη είστε η μαμά του Σπύρου;
-Ναι εσείς ποια έιστε; Και εσάς σας χτύπησαν;
-Ο Σπύρος...
-Πως είσαι γλυκιά μου; Σου ζητώ συγνώμη εκ μέρους του.
-Καλά είμαι, ο Σπύρος πως είναι;
-Ξέρεις;
-Ναι, ο μπαμπάς μου τους έβαλε.
-Καλά, είναι δυνατόν;
-Σας ζητώ συγνώμη, δεν έφταιγα εγώ γι' αυτό, είναι πολύ οξύθυμος ο πατέρας μου. Πείτε πως είναι;
-Είναι χάλια, του έσπασαν τα πλευρά, θα συνέλθει αλλά θέλει χρόνο.
-Μπορώ να πάω να τον δώ;
-Καλύτερα όχι, γιατί αν το μάθει ο πατέρας σου δεν ξέρω τι άλλο μπορεί να μας συμβεί,
-Μπορείτε να του πείτε περαστικά εκ μέρους μου και πως δεν του κρατώ κακία;
-Και βέβαια θα του το πω.
Ενημέρωσε τους καθηγητές και έδωσε τα χαιρετίσματα στο Σπύρο. Κατάλαβε ότι χάρηκε γιατί αμέσως άλλαξε η διάθεση του.

Αχ! Αυτός ο έρωτας πως αλλάζει τους ανθρώπους.......