ΌΤΑΝ Ο ΈΡΩΤΑΣ ΠΛΗΓΩΝΕΙ (ΚΕΦ.25)

    Η Χρυσάνθη, όσο περνούσαν τα χρόνια, γινόταν όλο και πιο καλή στη δουλειά της και είχε ειδικευθεί στα σχιζοφρενή άτομα. Είχε κάνει τη διατριβή της σ' αυτό το θέμα γιατί ήταν κάτι που την αφορούσε προσωπικά, βοήθησε πολλά άτομα που βρισκόταν σ' αυτή την κατάσταση και πρώτο και καλύτερο το Σπύρο. Απέδειξε πως με τους κατάλληλους χειρισμούς μπορούν να γίνουν θαύματα.
    Ο Νίκος τη θαύμαζε και ήταν περήφανος γι' αυτήν, πάνω στον ενθουσιασμό του όμως έκανε τη βλακεία και της είπε:
-Χρυσάνθη μου είσαι αστέρι, αν ζούσε η Μαρίνα μπορεί και να την έκανες καλά.
-Σου λείπει;
-Όχι αγάπη μου δεν εννοούσα αυτό, δαγκώθηκε ο Νίκος.
-Άστο Νίκο κατάλαβα, ήταν η πρώτη σου αγάπη και ας ήταν αυτή που ήταν, ομολογώ πάντως πως με πληγώνει λίγο ή αν το θέσω πιο σωστά, ζηλεύω λίγο.
-Όχι αγάπη μου, σε λατρεύω.
-Καλά, καλά μη μου δικαιολογείσαι.
-Σ' αγαπώ.
-Κι εγώ.
    Εκείνη την ώρα μπήκε μέσα κατακόκκινος ο Σπύρος. Ο Νίκος και η Χρυσάνθη, τον ρώτησαν τρομαγμένοι τι έγινε, δυστυχώς απάντηση δεν πήραν γιατί ο Σπύρος έτρεξε κατευθείαν στο δωμάτιο του, κλείνοντας με δύναμη τη πόρτα. Ο Νίκος σηκώθηκε να πάει να του ζητήσει το λόγο, αλλά η Χρυσάνθη τον σταμάτησε.
-Άστο αγάπη μου, θα το χειριστώ εγώ σε λίγο, ας ηρεμήσει πρώτα...
    Δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει τη φράση της και τους διέκοψε το χτύπημα του τηλεφώνου, ευτυχώς το σήκωσε η Χρυσάνθη.
-Λέγετε παρακαλώ;
-Είστε η μητέρα του Σπύρου;
-Ναι ποιός είναι;
-Άκου να σου πω κυρά μου, μάζεψε το τσογλάνι σου, γιατί αν ξαναπλώσει χέρι στη κόρη μου, θα τον κλείσω μέσα.
-Σας παρακαλώ κύριε τι συμπεριφορά είναι αυτή;
Απάντηση δεν πήρε, της είχε κλείσει το τηλέφωνο στα μούτρα,
-Τι συμβαίνει Χρυσάνθη; ρώτησε ο Νίκος.
-Έγινε μάλλον κάποιο συμβάν ανάμεσα στη κόρη του κυρίου που τηλεφώνησε και του Σπύρο, απάντησε η Χρυσάνθη, αποφεύγοντας να μπει σε λεπτομέρειες για να μην τον νευριάσει. Σε παρακαλώ αγάπη μου, άσε να το χειριστώ εγώ το θέμα.
-Για να το λες εσύ αυτό, κάτι σοβαρό έχει γίνει.
-Σε παρακαλώ άφησε μας μόνους και πήγαινε να φέρεις τα κορίτσια από την κυρία Ντίνα και επιβάλλεται να αργήσεις.
    Ευτυχώς υπάκουσε. Η Χρυσάνθη χτύπησε την πόρτα του Σπύρου και του είπε:
-Όταν είσαι έτοιμος, έλα να μου μιλήσεις, μόνη μου είμαι.
    Η πόρτα άνοιξε αμέσως και εμφανίστηκε ένας Σπύρος με δάκρυα στα μάτια.
-Πες μου Σπύρο.
-Χρυσάνθη δεν το ήθελα, δεν ξέρω τι με πιάνει, είναι κάτι που έρχεται από μέσα μου.
-Καταλαβαίνω.
-Τι καταλαβαίνεις, αν δεν με είχαν σταματήσει, θα την είχα σαπίσει στο ξύλο.
-Λοιπόν Σπύρο μου, πρέπει να μάθεις μερικά σημαντικά πράγματα  για τη συμπεριφορά σου.
-Τι εννοείς;
-Κάθισε σε παρακαλώ.
    Άρχισε να του διηγείται όσα συνέβησαν με τη μητέρα του και τα συμπτώματα που παρουσίασε κι αυτός σε μικρότερη ηλικία.
-Θες να πεις πως η μαμά μου κι εγώ είμαστε τρελοί;
-Όχι Σπύρο τρελοί, σχιζοφρενή άτομα.
-Και τι φταίω εγώ που με γέννησε μια τέτοια μάνα;
-Δε λέω ότι φταις, απλά πρέπει να μάθεις να ελέγχεις  τα νεύρα σου σε τέτοιες καταστάσεις.
-Τι φταίω εγώ που με γέννησε μια τρελή ε; φώναξε ο Σπύρος και άρχισε να τη σπρώχνει και να τη κλωτσά. Η Χρυσάνθη δεν το περίμενε και σε δευτερόλεπτα βρέθηκε πεσμένη στο πάτωμα βάζοντας τα χέρια μπροστά για να προστατευτεί. Σηκώθηκε γρήγορα κι έτρεξε στο δωμάτιο που ήταν η αποθήκη, εκείνος την ακολούθησε, μπαίνοντας μέσα ο Σπύρος, η Χρυσάνθη έτρεξε γρήγορα έξω και τον κλείδωσε μέσα, εκείνος άρχισε να κλωτσάει τη πόρτα χωρίς να μιλά. Η Χρυσάνθη κατάλαβε ότι περνούσε μια μεγάλη κρίση σχιζοφρένειας και καλώς είχε πράξει να τον βάλει σε ένα δωμάτιο χωρίς παράθυρα γιατί πολλές φορές αυτά τα άτομα οδηγούνται σε τάσεις αυτοκτονίας. Κάποια στιγμή σταμάτησε και η Χρυσάνθη πήγε απ' έξω και του είπε:
-Σπύρο είσαι καλά;
    Απάντηση δεν πήρε αλλά άκουσε το κλάμα του.
-Καταρχήν είναι η μητέρα σου και δεν σου επιτρέπω να την αποκαλείς τρελή, ούτε κι αυτή έφταιγε που ήταν έτσι, ήταν κληρονομικό.
-Κι εγώ τι θα κάνω τώρα μου λες; την ρώτησε.
-Ηρέμησε αγόρι μου, είναι δουλειά μου και ξέρω πως να σε βοηθήσω, έχω βοηθήσει πολλά τέτοια άτομα με αυτό το πρόβλημα. Για πες μου όμως  με την κοπέλα είστε φίλοι;
-Είμασταν, δεν είμαστε πλέον.
-Ίσως αν της εξηγήσεις, να καταλάβει.
Άνοιξε απότομα την πόρτα, ο Σπύρος φωνάζοντας:
-Είσαι σοβαρή; Τι να της πω, ξέρεις σε χτύπησα γιατί έχω σχιζοφρένεια;
-Όχι ακριβώς να της πεις ότι είσαι ιδιόρυθμος χαρακτήρας. Νοιώθεις κάτι γι' αυτήν;
-Δεν ξέρω, τραγουδάμε μαζί στο συγκρότημα του σχολείου.
-Αλήθεια; Να λοιπόν που πήρες και κάτι καλό από τη μητέρα σου, τη φωνή της.
-Γιατί ήταν τραγουδίστρια;
-Όχι ακριβώς, αλλά απ' ότι μου είπε ο πατέρας σου, είχε υπέροχη φωνή.
-Έχεις δει πολλούς τρελούς να τραγουδάνε;
-Σπύρο φτάνει, σου απαγορεύω να αποκαλείς τρελούς τους σχιζοφρενείς. Μπορείς να εκτονώνεις τα νεύρα σου μέσα από το τραγούδι, γιατί δε δοκιμάζεις;
-Τι εννοείς;
-Μπες στο δωμάτιο σου ξάπλωσε στο κρεβάτι σου χαλαρός και άρχισε να τραγουδάς δυνατά τ' αγαπημένα σου τραγούδια.
Την κοίταξε γεμάτος απορία.
-Λες να πιάσει;
-Ακόμη εδώ είσαι;
    Μπήκε στο δωμάτιο του και έκανε ακριβώς ότι του είπε, άρχισε να τραγουδά. Ακούγοντας τον η Χρυσάνθη ανατρίχιασε, είχε πραγματικά βελούδινη φωνή. Εκείνη τη στιγμή μπήκαν ο Νίκος και τα κορίτσια και η Χρυσάνθη τους έκανε νόημα  να κάνουν ησυχία. Ο Νίκος ακούγοντας το γιο του να τραγουδά, δάκρυσε και σκέφτηκε: "Θεέ μου πόσο πολύ της μοιάζει".