ΌΤΑΝ Ο ΈΡΩΤΑΣ ΠΛΗΓΩΝΕΙ (ΚΕΦ.22)

    Μετά από όλο αυτό, η Χρυσάνθη δήλωσε:
-Απ’ ότι κατάλαβα είσαστε όλοι στο κόλπο...κανονικά θα έπρεπε να σας θυμώσω, αλλά επειδή μου άρεσε πολύ το κόλπο σας, σας συγχωρώ.
    Γέλασαν με τη καρδιά τους, χόρεψαν, τραγούδησαν, έφαγαν και πέρασαν μια αξέχαστη μέρα, κάτι που το είχαν όλοι ανάγκη. Το αποκορύφωμα της βραδιάς ήταν η σουίτα που έκλεισε ο Νίκος σε ένα πολυτελέστατο ξενοδοχείο, για να περάσουν οι δυο τους το βράδυ. Πριν μια μέρα ένοιωθε δυστυχισμένη και τώρα ήταν τρισευτιχισμένη. Τα έβαζε με τον εαυτό της που δεν κατάλαβε όλα όσα  ετοίμαζε ο Νίκος. Τι σόι ψυχολόγος είμαι; αναρωτιόταν.
    Το βράδυ ήταν ακόμα πιο υπέροχο από την ημέρα, ο Νίκος ήταν τόσο τρυφερός και παθιασμένος μαζί της, που νόμιζες ότι την είχε ερωτευτεί κεραυνοβόλα και ζούσε πρώτη φορά τον έρωτα. Όμως η Χρυσάνθη ήξερε καλά ότι είχε ερωτευτεί τη γυναίκα του. Ξύπνησε το πρωί από το φως του ήλιου που πρόβαλε στο παράθυρο. Ήταν κουλουριασμένη γυμνή στην αγκαλιά του, τσιμπήθηκε να δει μήπως ήταν όνειρο. Εκείνος κοιμόταν ακόμη, η καρδιά του χτυπούσε γρήγορα και στο μέτωπο του δυο ρυτίδες που έδειχναν ένα βασανισμένο άνθρωπο. Όσο τον παρατηρούσε, πρόσεξε την ουλή που είχε δίπλα στο αυτί και άλλη μια κάτω από το σαγόνι και μια στον αριστερό ώμο. Τι είναι όλα αυτά άραγε, από τι είναι; Δεν τα είχε προσέξει νωρίτερα. Εκείνη τη στιγμή γύρισε και σήκωσε το ένα χέρι ψηλά και τότε είδε κι άλλη μια ουλή πιο κάτω από τη μασχάλη του. Ο Νίκος άνοιξε τα μάτια του και την είδε που τον παρατηρούσε:
-Χρυσάνθη τι κάνεις
-Ξύπνησες αγάπη μου;
-Ναι ξύπνησα, εσύ τι κοιτάς;
-Α τίποτα, παρατηρούσα το όμορφο σώμα σου.
-Ποιόν κοροϊδεύεις, λέγε.
-Όχι απλά έβλεπα ότι έχεις πολλές ουλές και αναρωτιόμουν από πού τις έχεις.
    Σηκώθηκε απότομα από το κρεβάτι και φόρεσε το πουκάμισο του.
-Συγνώμη Νίκο δεν ήθελα να σε στεναχωρήσω, αλλά αν θέλεις μπορείς να μου μιλήσεις, μη ξεχνάς είμαι και ψυχολόγος.
-Δεν το ξεχνάω, απλά είναι στιγμές που δεν θέλω να θυμάμαι.
-Ίσως όμως αν μιλήσεις γι’ αυτές να βγάλεις την αρνητική ενέργεια από μέσα σου.
-Ναι ίσως έχεις δίκιο, απλά πονάω ακόμη.
-Καλά ας τ’αφήσουμε τώρα και να κατέβουμε για πρωινό, τι λες;
-Μμ, καλή ιδέα κι έχω μια πείνα, την κοίταξε πονηρά, η Χρυσάνθη κατάλαβε τις προθέσεις του και μπήκε κάτω από τα σεντόνια, το ίδιο έκανε κι ο Νίκος, τους κυρίευσε το πάθος και τα κορμιά τους έγιναν ένα άλλη μια φορά. Ένα υπέροχο σαββατοκύριακο είχε τελειώσει, επιστροφή στη σκληρή πραγματικότητα.
    Σε δυο μέρες η κυρία Σωτηρία μπήκε χειρουργείο, της αφαιρέθηκε ο όγκος, έγινε βιοψία, βγήκε θετική και άρχισε τις χημοθεραπείες. Η κατάσταση ήταν δύσκολη, με το Νίκο συναντιόταν, έδιναν πεταχτά φιλιά ο ένας στον άλλον και τίποτα άλλο. Η Σωτηρία έχασε τα μαλλιά της και η ψυχολογία της ήταν πολύ χάλια. Η μόνη της χαρά ήταν όταν έβλεπε τα παιδιά και το Νικ, οι μέρες περνούσαν δύσκολα άλλοτε με ηρεμία και άλλοτε με αγωνία. Ένα πρωί ο Νικ κάλεσε τη Χρυσάνθη στο ιατρείο του:
-Τι συμβαίνει, πείτε μου.
-Κοίτα κορίτσι μου, η Σωτηρούλα μου έκανε μετάσταση, δεν έχει πολύ χρόνο ζωής δυστυχώς. Τα μάτια του είχαν βουρκώσει.
    Η Χρυσάνθη τον κοιτούσε αμίλητη, σηκώθηκε απότομα, γύρισε την πλάτη της και προχώρησε να φύγει.
-Στάσου.
-Τι είναι, υπάρχει ελπίδα;
-Όχι, σκέφτηκα όμως ότι μπορούμε να της δώσουμε μια μεγάλη χαρά για το τέλος της.
-Τι εννοείτε;
-Να παντρευτείς Χρυσάνθη, να είναι στο γάμο σου, που τον περιμένει με τόση λαχτάρα.
-Ναι έχετε δίκιο, θα μιλήσω με το Νίκο και θα δω τι θα κάνω.
    Μόλις το κουβέντιασε με το Νίκο, εκείνος συμφώνησε αμέσως και άρχισαν τις ετοιμασίες του γάμου αν και η διάθεση τους ήταν χάλια. Αποφάσισαν να το κρατήσουν κρυφό προς το παρόν από τη Σωτηρία. Ετοίμασαν τα χαρτιά, το νυφικό, το κουστούμι, την εκκλησία, τις προσκλήσεις και ότι άλλο χρειάζονταν. Πρότεινε στην ξαδέρφη της να γίνουν εκείνοι κουμπάροι. Η ξαδέρφη της δεν το πίστευε:
-Ε δεν είμαστε καλά, θα παντρευτείς τελικά εσύ πριν από μένα!
-Τι να κάνουμε έτσι πρέπει, καταλαβαίνεις.
-Ναι γλυκιά μου, μην ανησυχείς, οι κουμπάροι είναι σύμφωνοι.
    Όλα ήταν έτοιμα για το γάμο, όταν το ανακοίνωσαν στη Σωτηρία, είδαν μετά από πολύ καιρό να λάμπει ένα χαμόγελο στα χείλη της……..                              

     ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΤΣΙΑΚΙΡΗ

    ΕΠΙΜΈΛΕΙΑ ΚΕΙΜΈΝΩΝ: ΕΙΡΗΝΗ ΤΣΙΑΚΙΡΗ