Η Ζαφειρούλα, ένα  γλυκό κορίτσι από  ένα χωριό, επισκέφτηκε για  πρώτη φορά, τον φίλο της το Νίνο στην πόλη.

Όταν την είδε ο Νίνο την αγκάλιασε και της είπε:

-Ζαφειρούλα, επιτέλους ήρθες και στην πόλη μου, όλο εγώ ερχόμουν στο χωριό σου!

-Ναι ήρθα, αλλά τρόμαξα πάρα πολύ όταν φτάσαμε.

-Γιατί τρόμαξες;

-Γιατί εδώ όλα πηγαίνουν πολύ γρήγορα και γίνεται χαμόοοοοοοοοος.

-Χα, χα, Ζαφειρούλα έχεις πολύ πλάκα.

-Μη  γελάς  Νίνο, είναι σοβαρό το θέμα.

-Καλά, καλά άσε τώρα το θέμα και πες μου είναι αλήθεια αυτό που είπε η μαμά σου; Θα καθίσετε μια βδομάδα;

-Ναι αλήθεια είναι.  

Άρχισαν να χοροπηδούν  και οι δυο χαρούμενοι και να φωνάζουν "γιούπιιιι!". Ο Νίνο σταμάτησε και της είπε:

-Ωραία, έλα πάμε να σου δείξω το δωμάτιο μου. 

Προχώρησαν  προς τα κει.

-Νίνο, έχετε μεγάλο σπίτι αν και είστε ψηλά, είπε η Ζαφειρούλα.

-Κι εσείς μεγάλο έχετε.

-Ναι αλλά ακουμπάει στη γη. 

Μόλις είδε τα παιχνίδια του Νίνου είπε: 

- Πω, πω δεν ήξερα ότι είχατε μαγαζί με παιχνίδια.

-Όχι δεν έχουμε μαγαζί  Ζαφειρούλα, αυτά είναι τα παιχνίδια μου.

-Σοβαρά μιλάς; Αυτά είναι πάρα πολλά.

-Ε, όχι και πολλά, εσύ πόσα έχεις;

-Έχω τη φάρμα με τα ζωάκια μου, τις κούκλες με τα ρούχα τους και τα παραμύθια μου.

-Τα παραμύθια δεν είναι παιχνίδια. Δε βαριέσαι μόνο μ’ αυτά;

-Εγώ καλά-καλά δεν προλαβαίνω να τα παίξω, γιατί παίζω με τους φίλους  μου, κρυφτό, κυνηγητό, μήλα και πολλά άλλα. Εσύ δεν παίζεις έξω με τους φίλους σου;

-Όχι, δεν μ’ αφήνει η μαμά μου, γιατί έχει πολλά αυτοκίνητα και τρέχουν πολύ.

-Ναι, ναι τα είδα. Άντε πάμε να δούμε τα παιχνίδια σου, γιατί είναι πάρα πολλά και δε θα προλάβουμε.

Μόλις πήγε η Ζαφειρούλα ν’ ανοίξει ένα παιχνίδι ο Νίνο φώναξε:

-Μη , πρόσεχε, άστο αυτό, θα το σπάσεις.

Η Ζαφειρούλα  το άφησε και πήρε ένα άλλο. 

Ο Νίνο πάλι φώναξε:

-Μη, μη, πρόσεχε τι κάνεις θα σου πέσει, άστο αυτό.

Η Ζαφειρούλα το άφησε κι  αυτό. Πήγε λίγο πιο πέρα και έπιασε ένα άλλο. Ο Νίνο πάλι τα ίδια:

-Μη σου λέω, είσαι τσαπατσούλα,  θα το χαλάσεις.

-Ουφ, βαρέθηκα και τι είναι  αυτή η «τσαπαστούλα», με κοροϊδεύεις; Μαμάααααα, θέλω να φύγουμε. 

Η Ζαφειρούλα έτρεξε στη μαμά της κλαίγοντας:

-Μαμά, ο Νίνο με είπε τσαπαστούλα. Η μαμά της τη ρώτησε:

-Τι τσαπαστούλα, τι είναι αυτό; Τι πάθατε;

Ο Νίνο έτρεξε κι αυτός από πίσω της και απάντησε:

-Εγώ τσαπατσούλα είπα.

Η Ζαφειρούλα έκλαιγε δυνατά και ήθελε να φύγει. Ο Νίνο άρχισε να στεναχωριέται που ήθελε να φύγει η φίλη του, το είπε στη μαμά του κι εκείνη τον συμβούλεψε να της ζητήσει συγνώμη και να την παρακαλέσει να μείνει. Ο Νίνο σκέφτηκε πως αν έφευγε η Ζαφειρούλα, θα έπαιζε πάλι μόνος του και θα βαριόταν, έτσι αποφάσισε και της ζήτησε συγνώμη. Η Ζαφειρούλα νευριασμένη  του είπε:

-Σε συγχωρώ, αλλά το όνομα μου είναι Ζαφειρούλα όχι τσαπαστούλα, άκουσες;

-Τσαπατσούλα το λένε.

-Αυτό, σε συγχωρώ όμως γιατί είσαι φίλος μου.

Όλη τη βδομάδα έπαιξαν, γέλασαν  και πέρασαν πολύ ωραία. Ο Νίνο ενθουσιασμένος  της χάρισε μερικά από τα παιχνίδια του, όταν έφευγε και εκείνη του είπε:

-Σ’ ευχαριστώ Νίνο, θα τα παίξουμε όλα μαζί όταν έρθεις στο χωριό.

Αποχαιρέτησαν  ο ένας τον άλλον και ήταν λυπημένοι που θα χώριζαν. Ο Νίνο όταν πήγε στο δωμάτιο του, διαπίστωσε ότι δεν του έλειπαν τα παιχνίδια του, αλλά η Ζαφειρούλα, η φίλη του.