Ο ΚΥΡΙΟΣ ΜΗΛΑΡΑΚΗΣ ΣΥΝΑΝΤΑ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙΤΣΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΕΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ

-Ω, Καλημέρα σας, ποιά είστε; Πρώτη φορά σας βλέπω στη γειτονιά μας.

-Αλήθεια κύριε Μηλαράκη, δε με γνώρισες;

-Όχι, γιατί εσείς με γνωρίζετε;

-Και βέβαια, αν και από τον πολύ ήλιο γίνατε κατακόκκινος και τρόμαξα να σας γνωρίσω. Η κυρία Πορτοκαλίτσα είμαι.

-Τι; Η κυρία Πορτοκαλίτσα; Χα χα χα χα! ξεκαρδίστηκε στα γέλια ο κύριος Μηλαράκης.

-Δεν καταλαβαίνω, γιατί γελάς;

-Ω, συγνώμη αλλά όταν σας είδα πριν τις διακοπές 'ησασταν καταπράσινη και πολύ αδύνατη, τώρα έχετε φουσκώσει σα μπαλόνι. Φοράτε κι αυτό το πορτοκαλί φόρεμα! ξαναγέλασε ο κύριος Μηλαράκης που δεν μπόρεσε να κρατηθεί.

-Δεν κοιτάς τα χάλια σου λέω εγώ, του είπε θυμωμένη η κυρία Πορτοκαλίτσα.

-Τι εννοείς, ποιά χάλια; Εγώ έγινα απλά ροδοκόκκινος.

-Τη μύτη σου δεν τη βλέπεις, είναι σαν κόκκινη μελιτζάνα, δε θα θέλει να σε πλησιάσει καμμία μ' αυτή τη μύτη.

-Θες να πεις ότι είμαι άσχημος;

-Κι εσύ έτσι δεν είπες για μένα; Όλο με κοροϊδεύεις. Σσσσ! Κάνε ησυχία, κάποιοι έρχονται.

Δυο κύριοι πλησίασαν. Μίλησε ο πρώτος:

-Αυτά είναι φίλε μου, από δω θα μαζέψω πορτοκάλια, φαίνονται πανέμορφα με ωραίο χρώμα και ζουμερά, δοκίμασε ένα.

Απάντησε ο άλλος:

-Κι εγώ θα μαζέψω αυτά τα πανέμορφα, σκληρά και κατακόκκινα μήλα. Δοκίμασε κι αυτός ένα μήλο. Και οι δυο έφυγαν ευχαριστημένοι.

Πρώτη μίλησε η κυρία Πορτοκαλίτσα:

-Είδες τελικά είμαι και πανέμορφη και ζουμερή.

-Ναι άκουσα και εγώ είμαι πανέμορφος, σκληρός με ωραίο χρώμα. Το βασικότερο όμως είναι ότι είμαι θεραπευτικό με πολλές βιταμίνες και δεν αφήνω να αρρωστήσουν οι άνθρωποι. "Ένα μήλο την ημέρα τον γιατρό τον κάνει πέρα"

-Μόνος σου δεν κάνεις τίποτα, χρειάζεσαι και μένα, ο χυμός μου είναι γεμάτος βιταμινη C και τον πίνουν όλοι και γίνονται δυνατοί. Γι αυτό πρέπει να είμαστε αχώριστοι. Τι λες, φίλοι για πάντα;

-Ναι, φίλοι για πάντα. 

Ο κύριος Μηλαράκης και η κυρία Πορτοκαλίτσα αγκαλιάστηκαν και φιλήθηκαν και έμειναν φίλοι για πάντα!