ΌΤΑΝ Ο ΈΡΩΤΑΣ ΠΛΗΓΩΝΕΙ (κεφ.4)

    Την άλλη μέρα το πρωί ξύπνησαν κι οι δυο από το τηλέφωνο, έτρεξε πρώτη η Χρυσάνθη και από πίσω της ακολουθoύσε η μικρή.
-Ναι, λέγεται παρακαλώ; Έλα βρε μαμά μου εσύ είσαι;
    Άρχισε να της διηγείται τι είχε συμβεί, αλλά όταν συνειδητοποίησε ότι η μικρή την άκουγε, σταμάτησε απότομα και άλλαξε θέμα.
-Ξέρεις μαμά μου δε θα μπορέσω να έρθω να σε πάρω σήμερα γιατί κάτι μου έτυχε, σε πειράζει να το καθυστερήσουμε κανά δυο μέρες;
    Η μητέρα της συμφώνησε και τη ρώτησε αν είναι καλά.
-Ναι μαμά μου, μην ανησυχείς, όλα μια χαρά.
    Έκλεισε το τηλέφωνο, πήρε τη μικρή από το χέρι, πήγανε στο μπάνιο ρίξανε λίγο νερό στο πρόσωπο τους και πήγανε στην κουζίνα για πρωινό. Η Χρυσάνθη ρώτησε τη μικρή:
-Άννα τρως κορν- φλέικς με γάλα;
    Εκείνη έγνεψε καταφατικά το κεφάλι της χωρίς να μιλήσει. Κάτσανε στο τραπέζι η μία απέναντι από την άλλη και άρχισαν να τρώνε. Η μικρή μόλις έφαγε δυο κουταλιές σταμάτησε.
-Δε σου άρεσαν Άννα; τη ρώτησε η Χρυσάνθη, χωρίς να πάρει απάντηση.
    Η μικρή σηκώθηκε, έτρεξε στην εξώπορτα κι άρχισε να την χτυπά με δύναμη. Η Χρυσάνθη την πήρε αγκαλιά να την ηρεμήσει κι εκείνη άρχισε να κλαίει με λυγμούς. Πόσο πόνο είχε μες την ψυχούλα της, αναρωτήθηκε η Χρυσάνθη. Μόλις ηρέμησε λίγο, της έβαλε να δει ένα παιδικό μίκυ μάους στην τηλεόραση, μήπως και ξεχαστεί. Όσο έβλεπε τηλεόραση η Άννα, η Χρυσάνθη αποφάσισε να τηλεφωνήσει στην ασφάλεια για να δει τι γίνεται με την υπόθεση. Εκεί δούλευε ο άντρας μιας φίλης της, μόλις τον ρώτησε για την υπόθεση, άρχισε να της λέει τι ακριβώς είχε συμβεί. Δεν πίστευε στ' αυτιά της από αυτά που άκουσε:
- Η κυρία έπασχε από τρίτου βαθμού σχιζοφρένεια και τα τελευταία τρία χρόνια ήταν βίαιη προς τον εαυτό της, αλλά και προς τον άντρα της. Ευτυχώς δεν επιτέθηκε στο παιδί της. Μόνη της έβαλε τέλος στη ζωή της, έμπηξε το μαχαίρι στο στήθος της, μη μπορώντας ν' αντέξει άλλο. Δυστυχώς η σχιζοφρένεια της ήταν κληρονομική, από το ίδιο πέθαναν και η μητέρα της και η αδερφή της. Μόλις ο σύζυγος της ταχτοποιήσει τα της κηδείας της θα έρθει να πάρει τη μικρή, το μόνο που θέλει ο άνθρωπος είναι να βοηθήσει το παιδί του, αλλά πάντα θα έχει το φόβο μήπως έχει κληρονομήσει και η μικρή τη σχιζοφρένεια. Θα επικοινωνήσει μαζί σου το συντομότερο. Χρυσάνθη μ' ακούς;
- Ναι, ναι σ' ακούω, απλά σοκαρίστηκα μ' αυτά που άκουσα, σ' ευχαριστώ. Τώρα εξηγούνται όλα, σκέφτηκε η Χρυσάνθη.
Η μικρή Άννα, παρ' όλο που καθόταν μπροστά στην τηλεόραση δεν έβλεπε, το βλέμμα της κοιτούσε το χαλί στο πάτωμα και έτρεχαν δάκρυα από τα μάτια της. Το κλάμα της ήταν βουβό, τι να είχε βιώσει άραγε αυτό το παιδί, τι καταστάσεις;
Η Χρυσάνθη δεν της μίλησε, την άφησε να ξεσπάσει έστω κι έτσι και άρχισε να σκέφτεται πως θα τη βοηθούσε όσο καλύτερα μπορούσε.